Ik eet graag chocolade. Pralines, chokotoffs, chocoladerepen met banaan, mokka, drie vruchten, ... alles zo wat. Het is niet goed voor de lijn, ik weet het, maar ik kan het niet laten. Soms als ik op straat loop heb ik een ongelofelijke drang naar chocolade, zo erg dat het pijn doet. En als je dan nog ergens bent waar je geen winkel weet waar ze dat verslavend goedje verkopen, ja dan is het pas erg. Dus wat kan je dan doen? Wel, vlug ergens een internetcafé binnengaan en zoeken op chocomap, een website waar de dichtsbijzijnde winkels opstaan die chocolade verkopen. Gans de wereld is vertegenwoordigd, zelfs België, maar nergens valt Gent te bespeuren. Zijn hier dan geen chocoladewinkels, ja toch?
Wij wonen zoals iedereen nu al wel zal weten in de buurt van de meisjes van plezier. En 's nachts, ook al merken we het niet, is hier altijd nog een grote bedrijvigheid. Mannen komen en gaan. En af en toe hoort daar wat veel plezier bij met dronken taferelen als gevolg. Op één of andere manier lokt deze buurt ook dorstlustigen, mensen die blikjes Coca Cola, Fanta, Red Bull, ... met hopen drinken. En zoals ik al eens eerder verteld heb, trekken onze grote vensterbanken veel mensen aan, en hebben de voorbijgangers steeds de neiging om hun blikjes daarop te dumpen in plaats van in een vuilbak. We kunnen elk jaar wel een volledige PMD-zak vullen met aluminium in alle vormen en kleuren. Vanmorgen was het weer zo ver. Een blikje Coca Cola voor ons raam. Ik erger mij daar dus kapot aan. En ik weet het niet, zijn het mijn hormonen of zijn het de examens maar deze periode erger ik mij aan veel dingen ....
