Uiterst irritant

Hier over ons is een productiehuis voor muziek en muziektheater. Ik ben nog nooit naar een voorstelling van hen geweest, betalend, aangezien ik hier altijd de repetities in volle symphonie kan meebeluisteren. Nu hebben die mannen en vrouwen die hier werken en repeteren de neiging om bij het kleinste zonnestraaltje hun 'koffieklets' te houden vlak voor ons raam. Op zich heb ik daar niets op tegen, omdat de mensen natuurlijk mogen gaan en staan waar ze willen. Maar, ze hebben ook de behoefte om hun koffietassen en bordjes op ons nogal grote venstertabletten te zetten en dan ook nog eens hun sigarettenpeuken erop uit te doven . Ik ben persoonlijk nogal tolerant, maar dat vind ik er toch wat over. Ann heeft er ooit eens iets over gezegd tegen één van die mannen, maar zonder resultaat. En daar bovenop is er in de maanden mei en juni ook nog eens een man bij, die de meest irritante, luide lach heeft die je je kan voorstellen. Het erge is dat zijn bulderende lach, geen korte is maar één die soms wel een half uur aan een stuk blijft doorgaan. En als dat dan nog eens is aan het raam waarachter ik probeer te studeren, geraakt mijn kalmte toch op. Vanmorgen was het weer zover. In volle 'colére' heb ik mijn raam opengezet en mijn volumeknop van de radio volledig opengedraaid. Ik zag ze stilletjesaan afdruipen....voor hoelang weet ik niet. Maar ik voelde me toch eventjes een overwinnaar.